Na het hele jaar hard gewerkt te hebben, was ik echt toe aan vakantie. Mijn laatste werkdag zat erop en toen kon ik thuis mijn koffers gaan pakken, want de volgende dag ging ik op vakantie naar België. Tijdens het inpakken van mijn koffer twijfelde ik enorm, zal ik wat Noi92-gadgets meenemen of ze thuislaten en gewoon gaan genieten van van mijn verdiende vakantie? Ik besloot toch maar snel een GPS tracker in mijn koffer te gooien en ik zou morgen voor de zekerheid mijn smart-watch omdoen zodat ik het spysystem van Noi92 altijd bij de had heb. Dat moet wel voldoende zijn, dacht ik. Het is tenslotte vakantie en wat kan er nou mis gaan?
De volgende dag reed ik richting België en genoot ik stiekem al een beetje van de vrijheid. Wat was dit heerlijk om rustig op de weg te kunnen rijden. Net over de grens werd ik bij een rustige weg in de buurt van een klein stenen huisje stil gehouden bij de douanepoortjes door 3 jonge mannen met ouderwetse politiekleding. Ze vroegen mij om de kofferbak te openen. Het zou om een standaard onderzoek gaan wat ze altijd doen als je de grens oversteekt. Maar in mijn onderbuik kriebelde al iets, een controle bij de grens tussen Nederland en België… Zo standaard was dat toch niet? Die grens is meestal vrij.
Twee van de drie mannen liepen naar mijn kofferbak en vonden daar natuurlijk al snel mijn koffer. Die moest binnen in het kantoor worden gecontroleerd zeiden ze. De andere man bleef bij mij en begon een gesprek. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en wat voor een baan ik had. Dit vond ik gekke vragen. Waar probeerde hij toch achter te komen? Daarna vroeg hij ook nog of ik een mooi huis had en of ik fan was van merkkleding. Op dat moment gingen bij mij de alarmbellen af. Waarom zijn zij hierin geïnteresseerd? Ik vroeg aan de man of ik naar binnen mocht om mee te kijken met het onderzoek. Gek genoeg vond hij dit prima, dus ik liep richting het stenen huisje. Toen ik de deur open deed schrok ik. Er was hier helemaal niks, geen tafel of stoelen en er hing niet eens een lamp. En waar waren die 2 mannen met mijn koffer gebleven? Ik rende naar buiten, maar helaas was ik al te laat. De man die mij buiten aan de praat had gehouden was ook verdwenen. Daar stond ik dan op de heenweg van mijn vakantie, beroofd van mijn koffer.
Gelukkig had ik mijn smart-watch nog wel om en hadden ze mijn auto met de sleutel erin laten staan. Snel zocht ik met mijn smart-watch contact met Noi92. Was er misschien een bende actief met dit soort praktijken? Van Femke hoorde ik al snel dat er die week al meerdere meldingen waren binnengekomen en dat ze vandaag al vier meldingen hadden gekregen over dezelfde soort beroving. Opeens herinnerde ik mij dat ik de GPS tracker nog in mijn koffer had zitten. Ik heb toen meteen aan Victoria gevraagd of zij de locatie kon opsporen. Na 15 minuten ontving ik een bericht, Victoria had de locatie van de GPS tracker gevonden en ze gaf mij de coördinaten gelijk door. Deze heb ik toen via de databank van Noi92 opgezocht met de radar en daar was het antwoord! Mijn koffer was gelokaliseerd in een studentenhuis in Gent.
Ik sprong in mijn auto en scheurde over de wegen heen. Ik moest zo snel mogelijk naar dat huis toe, want straks waren ze er alweer vandoor of misschien zouden ze de GPS tracker wel ontdekken en dan had ik een probleem. Waar ik aan het begin van mijn reis nog zo had genoten van de rust, vond ik het eigenlijk wel heerlijk om weer over de wegen te racen. Wat een energie kreeg ik hiervan! Via mijn smart-watch vroeg ik alvast back-up aan Noi92 en gelukkig stuurde zij met een helikopter agent Storm en agent Zwart richting de locatie van mijn koffer.
Aangekomen bij het studentenhuis zag ik eigenlijk niet zoveel bijzonders. Het was een oud pand met een paar lelijke oude fietsen voor de deur. Ik kreeg doorgegeven dat agent Storm en agent Zwart de achteruitgang van het pand in de gaten hielden, zodat ik via de voordeur naar binnen kon gaan. Ik besloot rustig aan te kloppen. Een slaperige student deed open. Ik herkende hem niet, maar wat mij meteen opviel was dat hij een pyjama aan had van een bijzonder duur merk en in vergelijking met die oude fietsen voor de deur vond ik dit vreemd. Ik vroeg hem of ik binnen mocht komen omdat ik een aantal vragen had. Toen zag ik hem wat verschrikt kijken. Hij stamelde dat ik dit niet zomaar kon doen en dat hij dat liever niet had. Ik heb hem toen mijn badge van Noi92 laten zien en aangedrongen dat hij mij binnen moest laten. Hij zag de bui natuurlijk al hangen dus rende van mij weg. Ik liep rustig het huis in, wetende dat agent Storm en agent Zwart de jongen tegen zouden houden. Zelf ging ik in het huis op zoek naar meer personen en wie trof ik daar aan op een oude versleten bank in de woonkamer? Precies, de 3 jonge mannen die zich eerder die dag aan mij hadden voorgesteld als politie. Op dat moment kwam agent Storm binnenlopen met de geboeide slaperige student die naar buiten was gerend. Toen gaven de andere 3 jongens zich ook over. Ze hadden door dat er meer agenten waren en dat er niks meer was dat ze konden doen.
Een van de jongens bracht mij naar een kamer op de 1e verdieping van het huis en wat ik daar zag was echt bizar. Ze hadden een soort inloopkast gemaakt van deze kamer en ik zag allemaal kledingrekken en planken vol met dure merkkleding. Ze hadden zelfs een sieradenkast met allerlei dure horloges, ringen en armbanden. In de hoek trof ik mijn koffer aan, nog ongeopend en met alle spullen er nog in. Yes dacht ik, die had ik in ieder geval terug!
Samen met agent Storm en agent Zwart zorgden we ervoor dat alle bendeleden werden ingerekend en deze werden met de helikopter overgebracht naar het kantoor van Noi92 om verhoord te worden. Ook hebben we alle kleding en sieraden teruggegeven aan de vakantiegangers die, net als ik, beroofd waren tijdens hun reis. Aan het einde van de avond hadden we alles teruggebracht en zat ik in mijn auto. Zo, nu kon mijn vakantie eindelijk echt beginnen! Maar stiekem keek ik alweer uit naar de dag dat ik terug zou komen. Het oppakken van bendes en de energie die ik daarvan krijg is echt fantastisch en is eigenlijk veel leuker dan zo’n rustige vakantie.